Apuremos la noche
que acaba de empezar
que manyana
ya no nos podremos abrazar.
Alcemos hoy las pintas
por las horas
que hemos compartido
y por las que inventaremos
para poder seguir gozando
de nuestras companyías.
No le demos más vueltas,
ni le busquemos el sentido;
no sabemos cómo
hemos llegado hasta aquí,
ahora disfrutémoslo
y esperemos
que la lluvia no nos separe.
mai, ningú, podrá endur-se el nostre sentiment de pertányer-nos en aquesta petita part de món...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada